نیویورک تایمز به تازگی گزارشی منتشر کرده است که حاکی از چندین حمله راکتی به پایگاه‌های نیرو‌های آمریکایی در جنوب افغانستان در چند هفته گذشته است. به گزارش نیویورک تایمز این حملات به پایگاه‌های (بسشین و دوایر) در استان جنوبی هلمند صورت گرفته است.

به نقل از نیویورک تایمز حداقل ده راکت به پایگاه بسشین و چندین راکت دیگر به پایگاه دوایر پرتاب شده است. این راکت‌ها البته هیچ گونه تلفاتی از نیرو‌های آمریکایی نداشته است. به همین دلیل نیز دولت آمریکا در این رابطه سکوت اختیار کرده است و گزارش نیویورک تایمز نیز از زبان مقام‌های نظامی آمریکایی بدون ذکر نام است. این حملات به صورت آشکار نقض توافق صلح میان آمریکا و طالبان است که در فوریه ۲۰۲۰ به امضا رسیده بود.

اما دولت آمریکا با عدم واکنش به این حملات تلاش کرده است تا توافق لرزان میان خود و گروه طالبان را حفظ کند. البته طالبان نیز در این رابطه واکنش نشان نداد و مسؤولیت این حملات را برعهده نگرفت. یک مقام محلی طالبان در منطقه به نیویورک تایمز گفته است که به احتمال زیاد این حملات از سوی گروهی از طالبان صورت گرفته که مخالف توافق صلح این گروه با آمریکا هستند.

تنها مخالفان صلح با آمریکا نیستند که از هر شیوه‌ای برای شکستن این توافق و درگیر شدن دوباره طالبان و نیرو‌های آمریکایی تلاش می‌کنند، تعدادی از کشور‌های همسایه به خصوص سازمان‌های اطلاعاتی این کشور‌ها و همچنین گروه‌های تروریستی حاضر در افغانستان نیز می‌توانند پشت این حملات راکتی قرار بگیرند.

در میان گروه طالبان مخالفانی با توافق صلح با امریکا وجود دارند که معتقدند توافق با آمریکا و وفادار ماندن به این توافق، جایگاه ارزشی این گروه را در میان توده‌های مردم کاهش داده است. زیرا به باور آنان این گروه که برای رشد اسلام در جهان مبارزه می‌کند، با نظام کفری که در ۱۹ سال گذشته مردم افغانستان را به کام مرگ کشانده است، همراهی کرده‌اند. اما رهبری طالبان تلاش کرده است تا این توافق را به نحوی پیروزی طالبان در جنگ علیه ناتو نشان دهد.

حتی پیام نخست رهبر طالبان پس از امضای توافق صلح چنین نشان می‌داد که گویا این افراد پیروز میدان شده‌اند و توافق‌نامه به شکلی سند تسلیم شدن ناتو است. با این حال حملات به نیرو‌های ناتو در افغانستان به اندازه کافی کاهش یافته است. اما در این میان جریان‌های اثرگذار بر طالبان‌اند که نه تنها با توافق‌نامه صلح این گروه با آمریکا مخالفند بلکه در تلاشند، تا درگیری در افغانستان را بیش از پیش گسترش بدهند. شبکه‌های اطلاعاتی کشور‌های همسایه با افغانستان مهم‌ترین جریان تداوم‌بخش جنگ در افغانستان‌اند.

به طور مثال سازمان اطلاعاتی پاکستان دشمن قسم‌خورده دولت هند‌ است. آنان بر این باوراند که فاصله‌گیری دولت افغانستان از پاکستان به دستور کشور هند صورت می‌گیرد. به همین دلیل گروه‌های تروریستی را در افغانستان حمایت می‌کنند تا در نیابت پاکستان به منافع هند در افغانستان ضربه بزنند و اگر میسر شد به صورت مستقیم با دولت هند در مناطق کشمیر بجنگند.

در کنار آن سپاه پاسداران ایران نیز نهادی است که خواهان تداوم جنگ در افغانستان تا زمان خروج کامل نیرو‌های آمریکایی از این کشور است. سپاه رابطه راهبردی قوی با طالبان دارند. آنان با استفاده از همین رابطه توانستند داعش را از غرب افغانستان فراری بدهند و تبدیل به یک خط مستحکم دفاعی در برابر نفوذ داعش شدند. در کنار آن طالبان را تجهیز کردند تا منافع آمریکا را به صورت مداوم ضربه بزنند. گزارش شبکه سی ان ان در اواخر مرداد ماه نشان داد که طالبان برای کشتن نیرو‌های آمریکایی به طالبان پول پرداخت می‌کند.

این شواهد به خوبی نشان می‌دهد که با وجود تعهد طالبان بر توافق صلح و عدم تعرض این گروه به نیرو‌های آمریکایی، باز هم جریان‌های داخلی و خارجی وجود دارند که نمی‌خواهند توافق صلح پا برجا بماند. هرچند گروه طالبان این گزارش‌ها را رد می‌کند. اما در واقع نام‌های مختلف جریان‌های جهادی در افغانستان یک چهره دارند و آن هم چهره طالبان است.